ไม่มีถ้วยรางวัล เอฟเวอร์ตันยืนกรานหลายปี ด้วยความกระหายถ้วยรางวัล
ไม่มีถ้วยรางวัล ครั้งสุดท้าย ที่เอฟเวอร์ตันได้เข้ารอบ คือเอฟเอคัพในปี 1995; การออกรอบ ก่อนรองชนะเลิศของวันอาทิตย์กับคริสตัล พาเลซหมายความว่า จะครบ 28 ปีโดยไม่มีถ้วยรางวัล สโมสรสามารถย้อนกลับไปภายใต้ผู้ถือหุ้นใหญ่ ฟาฮัด โมชิริ
ฉันแน่ใจว่าหลังจากออกจาก เอฟเอคัพ ที่น่าอับอายในช่วงสุดสัปดาห์ เนื้อเพลงจะสะท้อน อย่างทรงพลังกับแฟน ๆ ของ เอฟเวอร์ตัน จำนวนมาก
บรรทัดหนึ่งโดยเฉพาะ – “ทุกสิ่งที่เราต้องการ คือทุกสิ่งที่เรามี” – ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชาว เอฟเวอร์ตัน ดีๆ สองสามคนรู้สึกอย่างไรในตอนนี้ และบางคนอาจพลาดช่วงหลายปี ที่หิวโหยก่อนการมาถึงของเจ้าของมหาเศรษฐีของพวกเขาได้อย่างไร
สโมสรไม่มีผู้สนับสนุน ที่ร่ำรวยมาก และไม่ได้รับรางวัลถ้วยรางวัล มากว่าสองทศวรรษ ซึ่งสำหรับเอฟเวอร์ตันไม่ดีพอ และแน่นอนว่าแฟน ๆ ต้องการมากกว่านี้
พวกเขาต้องการเจ้าของคนใหม่ คนหนึ่งที่มีเงินมากมาย และคนที่สามารถคืนสโมสร ให้กลับมาเป็นจ่าฝูงของเกมอังกฤษได้อีกครั้ง พวกเขาดูแมนเชสเตอร์ซิตี้ ทำอย่างนั้นและต้องการ เช่นเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้ สโมสรมีความหลงใหล ความมุ่งมั่น ความมุ่งมั่น ที่จะท้าทายผู้ที่อยู่ด้านบนสุดและเหนือสิ่งอื่นใด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภายใต้การบริหารที่ เรียกร้องของ เดวิด มอยส์ แม้ว่าจะไม่มีเครื่องเงินแสดง
พูดชื่อเวียร์, โคลแมน, คาร์สลีย์, เคฮิลล์, จากีลก้า, ฮิบเบิร์ต, เนวิลล์ และโฮเวิร์ด แล้วคุณก็เถียงได้ว่านักเตะเหล่านั้นมีคุณสมบัติเหล่านั้น ทุกคนต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับสโมสร และทุกคนทุ่มเท 100% ทุกเกมที่พวกเขาเล่น ความสามารถส่วนบุคคลนั้น เพียงพอหรือไม่เมื่อเทียบกับคู่ต่อสู้ ที่ร่ำรวยกว่าในบางครั้ง
ทีมรู้ว่าจะคาดหวังอะไร จากเอฟเวอร์ตัน สโมสรรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อพวกเขามาที่กูดิสัน ปาร์ค และเช่นเดียวกันอาจกล่าวนอกสนามได้เช่นกัน วิเคราะห์บอล
หากคุณไปที่ฟาร์ม ฟินช์ ฟาร์ม คุณรู้วิธีปฏิบัติตนเป็นอย่างดี แต่คุณก็รู้ด้วยว่าจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่เป็นเฉพาะสโมสรฟุตบอล เอฟเวอร์ตัน มีระเบียบวินัยอยู่รอบๆ สถานที่ แต่ก็มีการต้อนรับและพูดคุยกันสักสองสามครั้ง ไม่มีถ้วยรางวัล
นับตั้งแต่ความร่ำรวยของ โมชิริ เอฟเวอร์ตันก็สามารถ ที่จะถอยหลังได้เช่นเดียว
กับผู้ถูกลอตเตอรี ที่วิ่งตรงไปที่ร้านขายอ่างน้ำร้อน ซึ่งเลือกความฟุ่มเฟือย กับเนื้อหาสาระ และความอุดมสมบูรณ์ เหนือสิ่งจำเป็น
ตลอดเวลาที่สูญเสีย การมองเห็นปัจจัยพื้นฐาน ที่ช่วยนำทางสโมสร ผ่านช่วงเวลาที่หินมากมาย ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ของการใช้ชีวิตแบบประชิด ตัวเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ
ตัวละครในทีม และสโมสรหายไปหมด คุณสมบัติที่วางไว้ โดยผู้ชนะที่ประสบ ความสำเร็จในช่วงทศวรรษ 1980 และคนก่อนหน้านั้น หมดไปคือคุณสมบัติที่วางไว้ โดยผู้ชนะที่ประสบความสำเร็จ ในยุค 80 และคนก่อนหน้านั้น แทนที่ด้วยหลายคน ที่มองเห็นโอกาสของโชคลาภ ทางการเงิน ศูนย์นันทนาการ แทนที่จะเป็นสนามฝึกซ้อม และก้าวไปสู่อาชีพ ในอนาคตที่ดีกว่าในเกม ทั้งในและนอกสนามฟุตบอล
ท่อนหนึ่งจากเพลงคร่ำครวญว่า “เราจะรู้ได้อย่างไรว่า การเดินทางครั้งนี้ จะเลวร้าย”
ข้อเท็จจริง ที่ยากคือ หลายคนบอกได้ หลายคนเตือนว่า นี่ไม่ใช่วิธีการทำธุรกิจ นี่ไม่ใช่รูปลักษณ์ของสโมสรฟุตบอล ที่ประสบความสำเร็จ ระหว่างทางขึ้น อันที่จริง ไม่นานเกินจะควบคุมได้ ซึ่งส่งผลให้ ที่สโมสรพบว่าตัวเองในวันนี้ ผ่านการสรรหาที่ไม่ดี กับทั้งผู้เล่น และผู้จัดการ โวยฟีฟ่า
สำหรับแฟน ๆ ที่จะสานต่อด้วยธีมดนตรี เอฟเวอร์ตัน คือ ‘โรงแรมแคลิฟอร์เนีย’ ของพวกเขา พวกเขาสามารถเช็คเอาท์ ได้ทุกเมื่อที่ต้องการ แต่พวกเขา จะไม่มีวันจากไป ไม่เหมือนหลายคน ไม่ใช่ทั้งหมด แต่มีอีกหลายคนที่มี ความมั่งคั่ง ที่ลงทุนส่วนใหญ่ แต่ยังรวมถึงมาตรฐาน ที่มีอยู่ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง
เอฟเวอร์ตันพบว่า ตัวเองอยู่ในสถานะที่อันตราย พวกเขาจำเป็น ต้องค้นพบตัวตนใหม่ และเริ่มสร้างสโมสรขึ้นมาใหม่เพื่อมุ่งสู่ สนามแห่งใหม่ และใช้ความมั่งคั่ง อย่างชาญฉลาดมากขึ้น พวกเขาจำ เป็นต้องเอาความหิวกลับคืนมา ไม่มีถ้วยรางวัล
ในแฟรงค์ แลมพาร์ด อาจมีการโต้เถียงว่า พวกเขามีผู้จัดการทีม ที่รวมเอาคุณค่าที่ดี
เขามีหุ้นที่ดี ทั้งโดยส่วนตัว และในเชิงฟุตบอล เขามีความกระหาย แน่นอนเหมือนผู้จัดการทีมทุกคน ที่เขาต้องการผลลัพธ์ แต่เขาเป็นตัวแทนของ โอกาสในการสร้างใหม่อีกครั้ง เหมือนกับช่วงต้น ของมอยส์ แต่ด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกและสิ่งแวดล้อมใ นการส่งมอบเครื่องเงิน
สุดสัปดาห์นี้เขาเรียกนักเตะเหล่านั้นออกมา เขาถามว่าพวกเขามีการต่อสู้เพื่อพบกับความท้าทายที่อยู่ข้างหน้าหรือไม่ เขายอมรับว่าบางคนเล่นด้วยความสามารถเพียง 70% เท่านั้น ซึ่งยังไม่ดีพอเมื่อคุณดูตารางการแข่งขัน สำหรับเดือนเมษายน
ตลอด 6 ปีที่ผ่านมา หลายคน ปล่อยตัว ปล่อยใจไป กับค่านิยม และความหวังที่แท้จริงของแฟนบอลและสโมสร การทำเช่นนี้ได้นำเอฟเวอร์ตัน ไปสู่เส้นทางที่อาจยาว และมืดมนกว่าที่ใครจะจินตนาการได้ .